خوشبختی چیست وشاخص های آن از منظر آموزه های وحیانی کدام است؟
پاسخ:
1- صبر، تحمل و توکل: صبر و تحمل دربرابر تلخی ها و ناراحتی های دوران
زندگی، رمز موفقیت و خوشبختی است. استقامت در مسیر سعادت، آن گاه استمرار
دارد که طالب خوشبختی، در اثر ایمان، روح و روان خویش را به صبر و تحمل
عادت دهد. انسان باید بداند که هیچ پناهگاهی دربرابر حوادث ناگوار روزگار،
ایمن تر از پناهندگی به خدای مهربان نیست. انسان متوکل، ضمن تلاش و تکاپوی
بسیار، خود را صاحب تمام توان ها و صلاحیت ها نمی داند، با دیده ای فراتر
از چشمان ظاهری، کارهای خود را به دست کارساز آفرینش و توفیق آفرین هستی
می سپارد و با نشاط روحی و قوت قلب در عرصه سعادت و سلامت فعالیت می کند.
2-
نیت الهی داشتن در کارها: خلوص نیت به پروردگار متعال، راه وصول به
خواست ها و اهداف است؛ زیرا جهان هستی با تمام خصوصیاتش تحت سیطره و اراده
اوست و هیچ عاملی نمی تواند بدون اراده خداوند، مفید یا مضر به حال کسی
باشد، و خداوند اراده کرده است آنانی را که با نیت خالص عمل کنند، سعادتمند
سازد.
3- دانش و بینش: دانش، مشعل فروزان دیدن است، و بینش، روشنگر خوب دیدن،
درست دیدن و به جا دیدن. انواع دارایی های مادی و معنوی و تمام امکانات
رهیابی، در صورتی زمینه ساز نیک انجامی و خوشبختی خواهند بود که در مسیر
انسانی و انگیزه الهی به کار گرفته شوند. دانش و بینش، لحظه های زندگی را
صفحات زرینی می کنند که همه نعمت ها، به کیمیایی ارزشمند، تبدیل شده، در
راه رسیدن به خوشبختی و سعادت رقم می خورند.
4-
رهایی از اسارت های ذلت بار: غبارروبی ضریح وجود از دلبستگی های پوچ و
بی محتوا و پاک کردن آیینه نفس از وابستگی های پست، زمینه ساز رویش زلال
عشق و معرفت بر صفحه دل و رواق دیده می شود. ارمغان هدایتی که رسولان الهی
نخستین وظیفه خود را در انجام دادن آن بیان کرده اند، تهذیب نفس و رهایی از
اسارت ذلت بار است. بی شک، هرچه زنجیر های وابستگی به تعلقات مادی و
هوس های حیوانی کمتر باشد، قدرت پرواز و شکوفایی بیشتر خواهد شد و این، رمز
سعادت و راز خوشبختی حقیقی در گذر زندگی دنیوی است.
5- اخلاق شایسته: گام دیگر در دستیابی به قله رفیع خوشبختی آن است که در
عرصه زندگی در مدار حق و بندگی، اخلاق شایسته پیدا کنیم. رویی گشاده،
اخلاقی ملایم و سخنانی زیبا و مهذبانه داشته باشیم، از سلیقه های شخصی ای
که آنها را به نام دین جا می زنیم، دوری کنیم، خودسازی را در خمودی،
بی حالی، بداخلاقی و سکوت بی جا ندانیم، و از آن سو، خوش اخلاقی را در
شکستن حریم الهی و دریدن مرزهای دین نبینیم.
اخلاق
در نگاه پاک معصومان(ع) خوشبختی جاودان معرفی شده است. رسول اکرم(ص)
فرمود: «کسی که این ویژگی های شایسته را دارا باشد، نیکبختی دنیا و آخرت را
از آن خود کرده است: اخلاق نیک که با آن در بین مردم و با آنان زندگی کند؛
قلب خاشع و سپاسگزار از تمامی نعمت های الهی؛ زبانی که به ذکر خداوند
مشغول است.» (بحارالانوار، ج 93، ص 311)
و چون شخصی از رسول الله(ص) دستورالعملی خواست تا با عمل بدان محبت خدا،
خلق خدا، افزایش مال و دارایی، طولانی شدن عمر و محشور شدن با پیامبر(ص) را
- که دستاوردی جز خوشبختی دنیا و نیکبختی آخرت نخواهد داشت - به دست آورد،
حضرت فرمود: «اگر محبت خداوند می خواهی، پرهیزکار و متقی باش، اگر علاقه
مردم را می جویی به آنان نیکی کن و از آنچه در دستشان می بینی، روی بگردان،
اگر افزایش دارایی خود را طلب می کنی، آن را از حقوق الهی و مردم، پاک کن.
اگر سلامت تن می خواهی، بسیار صدقه بده. اگر بلندی عمر می جویی، صله رحم
کن و اگر به دنبال محشور شدن با من هستی، سجده هایت را طولانی نما.» (همان،
ج 85، ص 164)
معارفی ازکیهان